تاکید بر استفاده از ظرفیت های داخلی برای حل مسائل کشور

به گزارش خبرگزاری مهر ،434 حوزه بسیج دانشجویی سراسر کشور با انتشار بیانیه ای، ضمن تأکید بر لزوم عبور از دیپلماسی پرهزینه و شرطی سازی اقتصاد به مذاکره عنوان کردند: راه حل مسائل کشور در تمرکز بر ظرفیت های داخلی و بهره گیری از دیپلماسی همسایگی و غیرمتخاصم است.

متن بیانیه به شرح زیر است؛

بسم الله الرحمن الرحیم

یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا لا تَتَّخِذُوا عَدُوِّی وَ عَدُوَّکُمْ أَوْلِیاءَ تُلْقُونَ إِلَیْهِمْ بالْمَوَدَّةِ وَ قَدْ کَفَرُوا بما جاءَکُمْ مِنَ الْحَقِّ...

ای کسانی که ایمان آورده اید! دشمن من و دشمن خودتان را دوست نگیرید! شما نسبت به آنان اظهار محبّت می کنید، درحالی که آن ها به آنچه از حق برای شما آمده کافر شده اند...

(آیه 1 - سوره ممتحنه)

مذاکره در شرایط طبیعی و به دور از فشار و تهدید، در منطق سیاست خارجی هر کشوری، نه امری مذموم، بلکه ابزاری برای پیشبرد منافع ملی است. ملت مقاوم ایران نیز، با دغدغه ی عزت ملی، همواره اعلام داشته است که نه با اصل مذاکره مخالف است، و نه آن را از قاموس سیاست ورزی انقلابی حذف شدنی می داند؛ لکن پس از تهدیدات پوچ دشمنان انقلاب اسلامی، بیم آن وجود دارد که بازگشت مجدد به میز مذاکره با ایالات متحده در شرایط تهدید و فشار - نه تنها نویدبخش عزت و پیشرفت ایران عزیزمان نباشد، بلکه تجربه سال هایی تلخ از ساده باوری، امتیازدهی و پشیمانی را یادآور شود. در واقع مذاکره ی مذموم، مذاکره ای از موضع ضعف و زیر سایه ی تهدیدات و فشارهای دشمن است!

اولویت منافع ملی؛ خط قرمز مذاکرات حاضر!

لذا این گونه باید گفت که مذاکره چنانچه بر پایه ی عزت، منطق، اقتدار و عقلانیت باشد، ابزاری مشروع و مفید جهت حفظ منافع راهبردی و به دست آوردن امتیازات حداکثری در تعاملات جهانی است؛ همان گونه که با وجود انتقادات وارده در دور اول مذاکرات در عمان، مسئولین امر توانستند با تحمیل میانجی و تعیین مکان گفتگو و کنش عزتمندانه ی خود، ورق را به نفع ایران برگردانند. انتظار می رود بر خلاف تجربه ی تلخ گذشته، منافع ملی در مذاکرات به عنوان اولویت قرار گیرد.

حافظه تاریخی ملت؛ سدی محکم در برابر فریب دوباره

در این میان اما حافظه ی تاریخی ملت ایران مملو از خیانت های متعدد بیگانگان، علی الخصوص آمریکا، در قبال این کشور است؛ همان گونه که ایالات متحده در براندازی دولت مشروع ایران در جریان کودتای 28 مرداد از هیچ اقدامی فروگذار نکرد، این بدعهدی خود را در قبال مسئله ی برجام نیز تکرار نمود و با گستاخی تمام، تحریم ها را علیه ایران تشدید کرد. ملت ما، تجربه ی کشورهایی چون لیبی را نیز فراموش نکرده است. قذافی، با شوق باز شدن درهای غرب، تمام برنامه های استراتژیک خود را تقدیم کرد؛ اما دیری نپایید که همان آمریکا، با بمباران کشورش، او را در خیابان های طرابلس بی جان و بی آبرو رها کرد. و امروز، صحنه های تحقیر رئیس جمهور اوکراین در نشست های ناتو و در برابر دوربین ها، گواهی روشن است بر سرنوشت کسانی که امنیت و آینده ی خود را به وعده های آمریکا و اروپا گره می زنند.

بی اعتباری امضای کاخ سفید؛ درس فراموش نشدنی تجربیات گذشته

با این وجود و علی رغم فشارها و تهدیدات حداکثری، چه تضمینی وجود دارد که آمریکا همچون گذشته، پس از دستیابی به خواسته هایش، بار دیگر از توافق خارج نشود؟ آیا از تجربه ی مذاکرات زیر بار فشارهای حداکثری طرف آمریکایی و اروپایی و خوش بینی افراطی دیپلمات های ایرانی در برجام و زیرپا گذاشتن امضای رئیس جمهور ایالات متحده عبرت گرفته شده است؟ تکرار این مسیر بدون ضمانت واقعی و عینی، نه تنها دستاوردی ندارد، بلکه دشمن می تواند با عدم پایبندی به تعهدات، مجدداً شوک های سنگین اقتصادی، سیاسی و روانی بر کشور وارد کند و اعتماد مردم را بیش از پیش آسیب پذیر سازد.

دشمنی راهبردی، نه تاکتیکی؛ ماهیت واقعی رویکرد واشنگتن

در واقع مرور تجربیات گذشته، این گزاره را در اذهان زنده می کند که دشمنی آمریکا موقتی و تاکتیکی نیست، بلکه ساختاری و راهبردی است. آنچه آنان را به مذاکره کشانده است، احترام به ملت ایران نیست، بلکه مهار توانمندی ما، تضعیف اراده ی ملی، و کند کردن پیشرفت مستقل کشور است؛ دشمن در تلاش است با طراحی مذاکره نه به عنوان ابزاری برای گفتگو، بلکه در ذیل مفهوم جنگ ترکیبی به عنوان بخشی از راهبرد فشار همه جانبه ی خود، به اجرای طرح کلان شرطی سازی مسائل کشور و پیوند زدن آن به مسئله ی مذاکره بپردازد و اراده ی داخلی در حل مسائل کشور را مخدوش نماید.

چندجانبه گرایی اقتصادی؛ جایگزین عملی تحریم ها

اکنون زمان آن رسیده است که از مسیرهای پرهزینه ی گذشته و تجربه ی دهه ی نود در به هم پیوند زدن مسائل کشور به تفاهم با غرب فاصله بگیریم و راه حل مسائل کشور را در داخل جستجو کنیم و با تکیه بر ظرفیت های داخلی و فرصت های نوین در نظام بین الملل، راهی مستقل و عزتمندانه برگزینیم. نظام جهانی در حال پوست اندازی است و شرایط جدید، این امکان را فراهم کرده است تا با رویکردی چندجانبه و متوازن، از وابستگی به اراده ی دشمنان عبور کنیم. اما شرط موفقیت در این مسیر، صداقت با مردم، تقویت تولید ملی، بهره گیری از توان جوانان، شکل دهی به اقتصادی مقاوم و درون زا در کنار گسترش روابط اقتصادی با کشورهای منطقه و قدرت های نوظهور به منظور ایجاد شبکه ای از همکاری های راهبردی در جهت منافع مردم است. این مسیر، نه یک انتخاب، بلکه ضرورتی راهبردی برای حفظ عزت و پیشرفت کشور است.

قوای سه گانه و مسئولیت های تاریخی!

در این مسیر، هر یک از ارکان نظام مسئولیتی مشخص بر عهده دارند؛ دولت محترم موظف است ضمن فاصله گیری از سیاست شرطی سازی اقتصاد و به منظور حل مسائل پیش روی مردم به خصوص در اقتصاد، نقشه ی راه شفاف و قابل اتکایی برای اداره ی کشور در شرایط تحریم ارائه دهد؛ همچنین مجلس و قوه ی قضائیه به مثابه نمایندگان ملت و قانون باید با رصد مستمر روند مذاکرات بر حصول بیشتر منافع ملی نظارت کنند؛ اقتدار حاکمیت قانون باید در برخورد با شرطی سازان مسائل کشور به مذاکره اثبات شود.

ملت ایران منتظر معجزه ی مذاکره نیست؛ آنچه از قوای 3 گانه و سایر دستگاه های حاکمیتی مطالبه می شود، پیگیری مجدانه اولویت های اساسی مردم، حرکت در مسیر مقاومت، درون زایی و تکیه بر تولید ملی و اقتصاد مقاومتی با تأکید بر ارتباطات راهبردی با کشورهای همسایه و غیرمتخاصم است.

نشانه های امیدبخش؛ فاصله گیری از الگوی پرهزینه گذشته

در ماه های گذشته نیز، برخی رویکردها و مواضع از سوی مسئولان مرتبط، نشانگر فاصله گیری نسبی از الگوی پرهزینه ی گذشته و تلاش برای بازتعریف منافع ملی در چارچوبی واقع بینانه تر و عزت محور بوده است. این تغییر، اگرچه هنوز در ابتدای مسیر است، اما به درستی مورد توجه افکار عمومی قرار گرفته است و انتظار می رود به عنوان یک رویه ی پایدار در سیاست خارجی جمهوری اسلامی نهادینه شود.

میراث سنگین تجربیات تلخ؛ مسئولیت تاریخی دیپلمات ها!

در مقطعی که تجربه های تلخ گذشته همچنان در حافظه ی ملت زنده است، نقش آفرینان فعلی مذاکرات می توانند با حفظ خطوط قرمز نظام و تکیه بر روحیه ی اقتدار و استقلال، نشان دهند که درک درستی از وزن مسئولیت خویش دارند و در مسیر صیانت از عزت جمهوری اسلامی، گامی فراتر از صرف گفتگو برمی دارند.

عبور از تاریکی؛ گذار از مذاکره پرهزینه به تعامل شرافتمندانه.

امید آن است که عملکرد مذاکره کنندگان، نقطه ی عطفی در عبور از دیپلماسی پرهزینه و حرکت به سوی تعاملاتی شرافتمندانه و منطبق با شأن ملت ایران باشد.

«والسلام علیکم و رحمت الله و برکاته »

(اسامی حوزه های بسیج دانشجویی امضاکننده این بیانیه را اینجا ببینید.)